Może się zdarzyć, że składniki łatwo krystalizujące wykazują dość znaczną lotność. Wówczas krzywa równowagi destylacyjnej (dla określonego ciśnienia) jest położona dość blisko krzywych równowagi krystalizacyjnej. Przy kondensacji pary S do temperatury następuje rozdział na opary P i kondensat C. Jeżeli teraz kondensat i opary zostaną oddzielone i poddane osobno ochłodzeniu do tempera tury t2, wówczas uzyska się czyste kryształy A i B oraz roztwory nasycone L i N, które można zawrócić do obiegu i dodać do surówki. W ten sposób dzięki sprzężeniu procesu kondensacji oraz krystalizacji przy odpowiednim składzie surówki jest możliwy jej zupełny rozdział na czyste składniki A i B.
Gdybyśmy stosowali tylko krystalizację (po kondensacji bez rozdziału), wówczas możliwe byłoby tylko wydzielenie jednego ze składników w postaci czystej. Jeżeli ciśnienie jest odpowiednio niskie, wówczas rząd temperatur kondensacji może być współmierny z temperaturami krystalizacji. Otrzymamy wówczas sytuację na trzy pola izotermiczne: najniżej położone temperatury eutektycznej, nieco wyżej temperatury wrzenia roztworu nasyconego, wreszcie najwyżej temperatury ponownej kondensacji. Między tymi dwoma ostatnimi polami jest wąski zakres współistnienia pary oraz fazy stałej.