Z niektórych rozwiązaniach dławnic trzonu stosuje się pierścienie uszczelniające typu leningradzkiego, w których nacisk osiowy, od ciśnienia gazu i sprężyny, na sfazowaną powierzchnię pierścienia wykonanego z tworzywa kompozytowego PTFE i umieszczonego w specjalnej oprawie, zapewnia wymagany docisk promieniowy i szczelność połączenia. W wariantowym rozwiązaniu, przedstawionym na rys. 4.14b, stożkowa górna część pierścienia ułatwia powrotne przetłoczenie niewielkiej ilości oleju przedostającego się ze skrzyni korbowej. Oprawę pierścienia leningradzkiego wykonuje się z brązu, aby zwiększyć szybkość odprowadzenia wywiązującego się ciepła tarcia. Efektem współpracy pierścieni z trzonem jest ciepło tarcia wywiązujące się na obydwu powierzchniach i podwyższające ich chwilową temperaturę pracy.
Uwzględniając dopuszczalną temperaturę pracy pierścieni z tworzyw kompozytowych PTFE, zawartą w przedziale 150+200°C, mały współczynnik przewodzenia ciepła oraz duży współczynnik rozszerzalności liniowej, strumień wywiązującego się ciepła tarcia musi być odprowadzony przez zastosowanie systemu wymuszonego chłodzenia dławnicy. Przykładowe rozwiązanie konstrukcyjne chłodzonej dławnicy i samego tłoka znajdziesz w podręcznikach konstrukcyjnych.