You are here: Home > Technika i technologia > Umocnienie II

Umocnienie II

Pomimo różnorodnych własności, jakie można osiągnąć w stopach przez zmianę własności metalu podstawowego przez wprowadzenie specjalnych domieszek, jednak nie można spełnić wyłącznie na tej drodze wymagań techniki, a w szczególności — pod względem poziomu wytrzymałości stopów. Zwykle w celu nadania stopom jak najlepszych własności, w tej liczbie również — największej wytrzymałości przy danym składzie chemicznym, wprowadzenie domieszek stopowych powinno być uzupełnione obróbką cieplną.

Obróbka cieplna, bez względu na całą różnorodność metod, posiada jedną, ogólną cechę.
Wszystkie rodzaje umacniającej obróbki cieplnej realizowane są na drodze ogrzewania do wysokich temperatur i następnego, dostatecznie szybkiego ostudzenia w celu otrzymania niezrównoważonego (niestatecznego) składu stopu. W ślad za tym przeprowadza się stosunkowo niskie ogrzewanie, przy którym stop przechodzi w bardziej stabilny stan. Pierwszą operację obróbki (ogrzewanie i szybkie studzenie) nazwano hartowaniem lub przesycaniem, a drugą (niskie ogrzewanie) — odpuszczaniem lub starzeniem. Granica wytrzymałości miedzi odkształconej o 90% wzrasta z 22 do 40 kG/mm2. Wydłużenie jednostkowe charakteryzujące własności plastyczne, obniża się przy tym z 43 na 4%.

Comments are closed.