Loading ...Jest to bardzo często stosowany sposób zetknięcia gazu i cieczy (np. r w absorpcji), gdy ze względów kinetycznych zależy nam na współmiernym mieszaniu każdej z tych faz.
W procesie tym przebiegającym w skruberze (kolumna z nieruchomym wypełnieniem sypkim) faza gazowa płynie w górę z prędkością masową G, w dół zaś częścią porów w ładunku spływa ciecz z prędkością masową L. Ułamek objętości porów zajęty przez ciecz jest określany mianem saturacji ogólnej S. Okazuje się, że zależy ona od względnej prędkości masowej cieczy (L/Ls), gdzie Ls — maksymalna prędkość masowa przepływu jednofazowego cieczy (przy całkowitym zapełnieniu porów i tej samej sile napędowej. Przy wzroście prędkości cieczy saturacja ogólna, a więc stopień zapełnienia porów rośnie. Przy redukcji zaś przepływu do zera saturacja spada do granicznej wartości „szczątkowej” SR. A więc nie wszystka ciecz wycieka, ale część zostaje zatrzymana siłami kapilarnymi.
Okazuje się, że podczas przepływu cieczy mniejsze kapilary są całkowicie zapełnione nieruchomą cieczą, a więc nie biorą udziału w procesie. Odpowiadający temu ułamek porowatości zajęty przez ciecz nieruchomą !podczas przepływu) jest określany mianem saturacji związanej SF. Ze zmniejszeniem przepływu maleje ona do wartości SR (saturacji szczątkowej). Stosunek objętości części porów zajętej przez płynącą ciecz (S — SF) do objętości zajętej w tych porach przez oba płynące strumienie gazu i cieczy (a więc nie zajętą przez ciecz nieruchomą), czyli (1 – S), jest określany mianem saturacji efektywnej Se.